บทที่ 77 โง่งมงาย

ต้องใช้เวลานานถึงสองสัปดาห์เพื่อเรียนรู้ว่าตัวเองเป็นผู้หญิงหน้าโง่ ช่างน่าสมเพชจริงๆ  ที่ยอมเสียสาวให้กับผู้ชายที่รู้จักกันไม่ถึงหนึ่งเดือน ซ้ำยังหลงละเมอวาดฝันว่าเขาคือรักแท้และจะไม่มีวันทอดทิ้งฉันไป

ตอนนั้นเป็นช่วงปิดเทอมซึ่งฉันควรจะกลับบ้านไปเยี่ยมครอบครัวที่ต่างจังหวัด ใช้เวลาอยู่กับคนที่รักฉั...