บทที่ 80 เหงา

“โอ๊ย!! ปล่อยกู! ไอ้ชีคมาลิก! ปล่อยกู!” ถ้อยคำสบถด่าด้วยความแค้นเคืองถูกส่งออกไป ทั้งพยายามดิ้นรนจะพาตัวเองให้หลุดจากฝ่ามือที่แข็งไม่ต่างจากคีมเหล็ก แต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้น

“จุ๊ๆๆ พูดไม่เพราะเลย ผมชอบคนพูดเพราะ ถ้าพูดเพราะๆ ดีๆ กับผม ผมอาจเปลี่ยนใจก็ได้นะ”

รอยยิ้มหล่อยังปรากฏที่ใบหน้า คำพู...