บทที่ 83 ตอนที่ 46 บอกลา1

องค์หญิงเจ็ดยกมือกุมหน้าท้องของตนทันใด

และใช่! ยามนี้นางตั้งครรภ์ได้เกือบสามเดือนแล้ว

ทุกสิ่งล้วนสายเกินแก้ไขในทุกทาง

“เจ้าคนบัดซบ!”

นางร้องได้แค่นั้น ก่อนถูกสามีโอบอุ้มขึ้นแนบอก “เจ้าคงจำได้กระมัง ยามดื้อรั้นใครกันกล่อมนอน”

พวงแก้มเยี่ยนลู่เสียนพลันแดงก่ำ “ท่าน!”

โม่เฟิงยังคงยิ้ม ใบหน้าหล่อเหลาเปี่...