บทที่ 86 เป็นนางฟ้าหรือนางไม้

ฝ่ามือค่อยๆ วางเป้ที่สะพายมาตลอดชั่วโมงอย่างเบามือ เสื้อผ้าลุยๆ สำหรับเดินป่าบนร่างแกร่งถูกถอดทิ้งไม่ไยดี ดวงตาคมเข้มมองจับแต่เพียงเรือนร่างงดงามที่สะกดสายตาเขาจนไม่อาจหลีกหนีไปทางไหนได้ และสายน้ำเย็นจัดก็ไม่อาจทำให้เขาเปลี่ยนใจเพราะทั่วทั้งกายเนื้อในขณะนี้มันร้อนรุ่มรุมเร้าราวคนมีไข้ และมันคงจะไข้ห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ