บทที่ 17 ปะทะ

“ถึงไม่เกรงใจหนูชะเอมก็เกรงใจแม่บ้าง หนูชะเอมเป็นแขกของแม่นะ พายุ” เมื่อเห็นว่าพายุลูกชายของเธอนั้นยังคงไม่หยุดพูดจาแบบนี้ หญิงวัยกลางคนจึงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุ ผิดไปจากเดิมที่พูดด้วยน้ำเสียงอย่างคนใจดี

“ครับ ผมขอโทษ” พายุจึงต้องระงับสติอารมณ์ของตนเองและกล่าวขอโทษไปยังผู้เป็นแม่ของเขา

“แล้วเป็นไงง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ