บทที่ 31 Chapter31

Chapter31

“อือ...” บัวบุษยากัดริมฝีปากของตัวเองเอาไว้แน่น ขณะที่เขาพยายามจะฝ่าความแคบของกลีบดอกไม้อีกครั้ง มือนุ่มทั้งสองข้างจับที่ท่อนแขนกำยำไว้มั่น เป็นหลักยึดเหนี่ยวที่ดีที่สุดในตอนนี้ เรียวขางามหุบเข้าหากันโดยสัญชาตญาณ แต่นั่นมันยิ่งสร้างความเจ็บปวดให้กับเขาและเธอหลายเท่า เขาจึงใช้มือจับที่ข้อพั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ