บทที่ 46 กรุณาอย่าให้รอนาน

“อาหารมื้อนี้ ขอให้เสี่ยวม่ายกับรองหัวหน้าจางกินให้อร่อยเลยน้า นอกจากพวกนี้ ฉันยังทำแป้งทอดไส้งาดำโรยน้ำตาลด้วย”

หล่อนว่าจบก็ยกมันมาวางทันที ทุกอย่างบนโต๊ะอาหาร ทำให้หลี่ชิงม่ายยิ้มกว้างดวงตาเป็นประกาย ยามนั้นเธอรู้สึกว่าภาพตรงหน้า เสมือนครอบครัวใหม่ของตัวเอง แล้วจู่ๆ น้ำตามันก็เอ่อคลอหน่วย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ