บทที่ 73 ยังไม่สายหรอกนะ

โจวฟางจื่อตกใจ เธอไม่เชื่อว่าเด็กหนุ่มจะกล่าวเช่นนี้ เขาใจร้ายกับเธอเหลือเกิน ยามนั้นฝ่ามือเรียวที่หยาบกร้านอยู่สักหน่อย เพราะทำงานครัวหนักตบลงบนใบหน้าอ่อนใสราวกับเด็กน้อยของเขา และมันเกิดปื้นแดงๆ ทันที

“อย่ามาพูดต่ำๆ ให้ร้ายฉัน”

“ตะ แต่... อาซ้อ ก็เป็นผู้หญิงที่ต้าเกอซื้อมาเป็นเมียใช่เหรอ...