บทที่ 55 บทที่15.มาเฟียขอยอมแพ้ 5

“ไม่ต้องรอหรอกคุณ ยัยนกกลับกรุงเทพฯ ไปแล้ว คงไปหางานทำน่ะ เรียนจบแล้วนี่”

เสียงเปรยอ่อนๆ กับแววตาเห็นใจ

“หะ!! ว่าอะไรนะครับคุณแม่”

แหมๆ เปิดโอกาสให้หน่อยไอ้หนุ่มนี่สวมรอยหน้าด้านๆ แต่แววตื่นตระหนกในดวงตาคู่นั้นทำให้คำแพนยอมอ่อนลง

“ลูกสาวฉันกลับกรุงเทพฯ ไปแล้วล่ะ คงไปหางานทำกลับมาอยู่บ้านหลายวันแ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ