บทที่ 101

เมื่อเห็นสีหน้าที่เหมือนจะร้องไห้ของลู่เจียไม้มู่ หมัดของฮั่วถิงเซินก็ไม่ได้เหวี่ยงออกไป

คุยกันได้ไม่กี่คำ ฮั่วซือเหยาก็รีบเดินตามมาทัน เธอเห็นพี่ชายแท้ๆ ของตัวเองทำหน้าบึ้งตึง สายตาจึงกวาดมองไปมาระหว่างคนทั้งสาม ไม่รู้ว่าเมื่อครู่นี้พวกเขากำลังคุยอะไรกัน แต่ก็รู้สึกได้ลางๆ ว่าบรรยากาศไม่ค่อยดีนัก...