บทที่ 119

ฮั่วถิ๋งเซินถูกเธอดันตัวออกไป สติของเขาก็กลับมาแจ่มใสขึ้นเล็กน้อย

“พรุ่งนี้กลับไปกับฉัน”

เขาเน้นย้ำอีกครั้ง

ตอนนี้สวี่จือย่างเชื่องราวกับลูกแมวที่ถูกลูบขน ว่านอนสอนง่ายอย่างไม่น่าเชื่อ

“ค่ะ”

น้ำเสียงของเธอแผ่วเบาและนุ่มนวล

วินาทีต่อมา ฮั่วถิ๋งเซินก็ก้มลงจูบอีกครั้ง

“อาเซิน... อาเซิน...”

ฮั่วถิ๋งเซิน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ