บทที่ 126

ฉินเจินเจินดวงตาแดงก่ำ หายใจหอบแรง เมื่อนึกถึงท่าทีของฮั่วถิงเซินที่มีต่อเธอเมื่อเร็วๆ นี้ เธอก็รู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก

เธอเคยทั้งออดอ้อน ทำเป็นป่วย เคยกระโดดตึก กรีดข้อมือ แต่ทั้งหมดนั้นก็แค่ทำให้เขามาอยู่เป็นเพื่อนเธอเพียงชั่วครู่ชั่วยาม ในใจเธอรู้ดีว่าฮั่วถิงเซินกำลังห่างเหินจากเธอไปเรื่อยๆ เขากำ...