บทที่ 152

สวี่จือหยางพูดปลอบประโลมคุณปู่เบาๆ เลือกพูดแต่เรื่องที่ทำให้ท่านสบายใจ โดยไม่ทันสังเกตว่ามีเสื้อนอกตัวหนึ่งพาดลงบนไหล่ของเธอ พร้อมกับไออุ่นที่คุ้นเคยและกลิ่นกายอันเป็นเอกลักษณ์ของเขา

เธอเงยหน้ามองเขา แววตาเต็มไปด้วยความห่างเหิน ราวกับจะบอกเขาว่า ‘ฉันไม่ต้องการ!’

แววตาคู่นั้นทำให้ในใจของฮั่วถิ๋งเซินร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ