บทที่ 168

สวี่จือย่างลืมตาขึ้นมองสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคย และใบหน้าที่เปื้อนยิ้มของป้าหลิว

“กี่โมงแล้วคะ?”

เธอถาม

“ตอนนี้บ่ายโมงครึ่งค่ะ คุณผู้หญิงนอนไปสามชั่วโมงกว่าแล้ว”

ป้าหลิวนำน้ำอุ่นแก้วหนึ่งมาให้

สมองของสวี่จือย่างทำงานอย่างรวดเร็ว เธอนึกขึ้นได้ว่าเขาเป็นคนอุ้มเธอกลับมา เธอจึงมองไปรอบๆ แต่ไม่เห็นฮั่วถิ๋งเ...