บทที่ 178

เฉียวนา่หลานสงสารลูกสาวสุดที่รักของตัวเอง เธออยากจะเข้าไปกอดลูก แต่แขนขาถูกมัดไว้จนขยับไม่ได้ ทำได้เพียงคุกเข่าอยู่เท่านั้น

“เจินเจิน ไม่ต้องกลัวนะ แม่อยู่นี่แล้ว แม่จะอยู่ข้างๆ ลูกเสมอ”

ฉินเจินเจินยิ่งร้องไห้หนักขึ้น

“แม่คะ แม่คะ ที่ไกลๆ นั่นมีอะไรแวบๆ อยู่ ไม่ใช่ไฟผีใช่ไหมคะ?”

เฉียวนา่หลานหันไปมอง...