บทที่ 213

ลู่เจียหมู่ชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วมองสำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกครั้ง เขารู้ว่านี่เป็นการเสียมารยาท แต่ก็ไม่สามารถเก็บซ่อนความดีใจที่พลุ่งพล่านอยู่ในใจได้

บนโลกนี้ไม่น่าจะมีใครที่หน้าตาเหมือนกันได้ขนาดนี้ และสวี่จือย่างก็ไม่ใช่ฝาแฝด

ในแววตาของหญิงสาวตรงหน้ามีความเฉยชาเพิ่มขึ้นเล็กน้อย ผมสั้นลง ใต้สาย...