บทที่ 255

“คุณรีบไปเร็วเข้า! ไม่ทันแล้ว!”

สวี่จือย่างตะโกนใส่เขาด้วยขอบตาแดงก่ำ มือของฮั่วถิ๋งเซินที่กำลังจับปมเชือกบนตัวเธอสั่นระริก ตอนนี้เขาไม่มีเวลามาฟังว่าสวี่จือย่างพูดอะไร สมาธิทั้งหมดจดจ่ออยู่ตรงหน้า

แต่ทว่าเชือกเส้นนั้นถูกมัดเป็นปมตาย มันไม่ง่ายเลยที่จะแก้ออกมาได้ในเวลาอันสั้น

เหงื่อเม็ดโตเท่าเมล็ดถั...