บทที่ 29

“คุณปู่คะ หนูไม่เป็นไรค่ะ นี่ไม่ใช่ความผิดของคุณปู่เลย เป็นหนูเองที่ไร้ความสามารถเองค่ะ ที่มัดใจอาเซินไว้ไม่ได้” สวี่จือย่างปลอบโยนเบาๆ แต่ในใจก็รู้สึกเจ็บปวดรวดร้าว คุณปู่ทุ่มเทเพื่อเธอมากเกินไป “คุณปู่คะ แค่คุณปู่ไม่เป็นอะไรก็พอแล้วค่ะ”

“หลานเอ๊ย ทำให้หลานต้องลำบากแล้วนะ ถ้าไม่อยากใช้ชีวิตกับเขา...