บทที่ 31

ค่ำคืนที่มืดมิดลงเรื่อยๆ เสียงเพลงในบาร์ยังคงดังอึกทึก ฮั่วถิ๋งเซินเมาจนไม่ได้สติ ใบหน้าแดงก่ำ ดวงตาเลื่อนลอย มู่ทั่วอวี่ส่ายหัวอย่างจนใจ ตัดสินใจพยุงเขาออกจากบาร์

เขาใช้มือข้างหนึ่งพาดบนไหล่ของฮั่วถิ๋งเซิน ส่วนมืออีกข้างก็จับเอวของเขาไว้แน่น กลัวว่าเขาจะล้มลงกลางทาง

“ไปกันเถอะ เพื่อน พวกเรากลับบ...