บทที่ 333

สวี่จือย่างมองฮั่วถิ๋งเซินที่สูดหายใจเข้าเบาๆ แล้วก็อดที่จะยิ้มไม่ได้

ทั้งสองคนเคยใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาสามปี สวี่จือย่างรู้จักทุกการแสดงออกทางสีหน้าของเขาเป็นอย่างดี แม้เขาจะดูเหมือนทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่สวี่จือย่างก็รู้ว่าตอนนี้เขากำลังประหม่า

ในเวลาเพียงไม่กี่นาที เขาก็เผลอแตะปลายจมูกไปแล้วสา...