บทที่ 334

เซิงเซิงซบอยู่ในอ้อมอกของสวี่จือย่างอยู่ครู่หนึ่ง พอตั้งสติได้จึงเริ่มสำรวจห้องรับรองผู้โดยสารขาเข้าแห่งนี้ ราวกับว่าได้หลุดเข้าไปในโลกเทพนิยายของโฟรเซ่น

เธอจำได้ว่าครั้งที่แล้วตอนที่มากับคุณน้า ที่นี่ไม่ได้สวยงามขนาดนี้

สวี่ลั่วเซิงยิ้มจนดวงตาโค้งเป็นเสี้ยวพระจันทร์

“หม่ามี้คะ เมืองหลวงสวยจังเลย สว...