บทที่ 347

สวี่จือย่างถามเขาตรงๆ

“มีเรื่องอะไรเหรอคะ?”

ฮั่วถิ๋งเซินมองไปที่ระเบียง เป็นเชิงบอกให้เธอไปที่นั่น สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึม สวี่จือย่างจึงเดินตามไป

ฮั่วถิ๋งเซินหยิบบุหรี่มวนหนึ่งขึ้นมาคีบไว้ที่ปลายนิ้ว แต่ก็ไม่ได้จุดมันขึ้นมาสูบ ลมพัดเส้นผมที่ปรกหน้าผากของเขาปลิวไสวเบาๆ สวี่จือย่างจำได้ว่าเมื่อก่อนเข...