บทที่ 364

ฮั่วถิ๋งเซินถอนหายใจอย่างอ่อนแรง

“ลุงจง ของพวกนี้ ผมดูแล้วเก็บไว้หน่อย ที่เหลือตอนพวกคุณลงเขาก็เอาไปด้วยได้ไหมครับ?”

สายตาของลุงจงจับจ้องไปที่เด็กน้อยทั้งสองจนเป็นประกาย นี่มันน่ารักเกินไปแล้วไม่ใช่เหรอ? เขาอดไม่ได้ที่จะอยากเข้าไปหยิกแก้มยุ้ยๆ ของพวกเขา

“ลุงจง?”

ฮั่วถิ๋งเซินเรียกอีกครั้ง ลุงจงถึงเพิ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ