บทที่ 379

ฮั่วจื่อจิ้นอยู่ในห้องผู้ป่วยได้ไม่นาน เด็กสองคนนั้นทำให้เขารู้สึกขุ่นมัวในใจอย่างบอกไม่ถูก

สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าเขาอิจฉาจนแทบบ้า

“พ่อครับ ในเมื่อมีคนอยู่เป็นเพื่อนพ่อแล้ว ผมขอตัวไปจัดการธุระก่อนนะครับ ถ้ามีอะไรก็โทรหาผมได้เลย”

ท่านพ่อโบกมือ “ไปเถอะ ทางนี้ไม่มีอะไรหรอก”

ตอนนี้ขอแค่ได้เห็นแก้วตาดวง...