บทที่ 41

ฉินเจินเจินแค่นเสียงเบาๆ

“วางใจเถอะ เดี๋ยวก็คืนให้ สร้อยง่อยๆ ที่โยนทิ้งข้างถนนก็ไม่มีใครเก็บ มีแต่เธอนั่นแหละที่เห็นมันเป็นของล้ำค่า”

“ฉินเจินเจิน ฉันขอเตือนเธอเป็นครั้งสุดท้าย แม่ของฉันคือเส้นตายของฉัน ถ้าเธอกล้าพูดจาไม่ดีเกี่ยวกับท่านหรือของของท่านอีกแม้แต่คำเดียว อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ”

ฉินเจ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ