บทที่ 439

สวี่จือย่างสูดหายใจเข้าปอดช้าๆ เติมออกซิเจนให้เต็มที่ แล้วจึงผ่อนลมหายใจออกมายาวๆ ราวกับว่าทำเช่นนี้แล้วจะทำให้เธอไม่ขาดอากาศหายใจ

สักพักใหญ่ เธอก็ซุกตัวอยู่บนอกของเขาแล้วพึมพำเสียงเบา

“ตอนบ่ายบอกน้องเซิงไปแล้วค่ะ ตอนนี้น้องน่าจะหลับแล้ว คงไม่รอฉันหรอก”

สวี่จือย่างไม่ได้ตอบคำถามของเขาตรงๆ แต่ฮั่วถิ๋...