บทที่ 480

“เดี๋ยวฉันช่วยหาให้”

ฮั่วถิ๋งเซินก้าวยาวๆ ออกไป แต่พอถึงประตูก็หยุดชะงัก

สวี่จือย่างได้ยินเสียงฝีเท้าของเขาหยุดลง แต่ไม่มีวี่แววว่าจะเปิดประตูจึงถามขึ้น

“เป็นอะไรไปเหรอคะ?”

ฮั่วถิ๋งเซินมองประตูห้องนอนใหญ่ที่แง้มอยู่ พลางนึกย้อนไปว่าเมื่อวานเขาลืมปิดประตูหรือเปล่า? เขจำได้ว่าปิดไปแล้วนะ สงสัยจะรีบร้อ...