บทที่ 489

สวี่จือย่างขอบตาแดงก่ำ

“คุณหมอฟ่านเหวินฟาง เชิญค่ะ คุณติดค้างคำขอโทษแม่ของฉันอยู่!”

ฟ่านเหวินฟางรู้ว่าวันนี้ตัวเองคงหนีไม่พ้นแล้ว จึงถามอย่างระมัดระวังเพื่อหยั่งเชิง

“ไหว้สุสานเสร็จแล้ว พวกคุณจะส่งฉันกลับไหม? พวกคุณก็เห็นแล้วว่าหลานชายฉันกำลังง่วงนอนพอดี เขาอยู่ข้างนอกนานไม่ได้ กลับไปลูกสะใภ้จะว่าฉั...