บทที่ 64

มือที่กำลังเป่าผมของสวี่จือหยางแข็งทื่อไป เธอหันไปมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อ หน้าหนาถึงขนาดนี้แล้วเหรอ พูดอะไรก็ได้อย่างหน้าตาเฉยเลย

เธอก็มีมือมีเท้า ไม่ใช่คนพิการเสียหน่อย จะให้เขามาช่วยแต่งตัวทำไมกัน?

คิดจะฉวยโอกาสเอาเปรียบกันซะมากกว่า

ฮั่วถิ๋งเซินไม่ได้ล้อเล่น เขาเดินไปที่ห้องแต่งตัวในห้องนอนใหญ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ