บทที่ 83

เสียงเอะอะโวยวายทำลายความเงียบสงบของร้านกาแฟ ทำให้สายตาของทุกคนจับจ้องมาที่โต๊ะของพวกเธอ

ฉินเจินเจินมองสายตาที่มาจากทุกทิศทุกทาง พวกเขามองเธอเหมือนเป็นตัวประหลาด สายตาเหล่านั้นเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยามและเสียดสี ราวกับจะตอกตรึงเธอไว้บนเสาแห่งความอัปยศในฐานะเมียน้อย

“ฉันไม่ใช่เมียน้อย เธอต่างห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ