บทที่ 146 ตอนที่ 144

“เยี่ยงนั้นข้าจำต้องขอตัวไปดูแม่หญิงแล้ว” ภาพย์เอียงตัวล้างมือเตรียมลุกขึ้นแต่ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ฟังคำพูดของหลวงเสนา

“รีบร้อนเยี่ยงนั้นเชียวรึ อืม สรรพคุณช่างเหลือล้น”

“หาใช่เรื่องนั้นไม่” ภาพย์ส่ายหน้าไปมาลุกขึ้นเดินออกไป เจ้าพระยาวสุมองตามก่อนหันกลับมามองหลวงเสนาที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แล้วหยุดชะง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ