บทที่ 15 15
“ไม่เป็นไร...มิได้ครับ คุณอิเล็คตร้า” ชายวัยกลางคนกล่าวอย่างนอบน้อม เขาไม่นึกว่าบุตรีคนเดียวของเจ้านายเก่าจะเป็นหญิงสาวชาวเอเชียที่งดงามถึงปานนี้โดยเฉพาะดวงตากลมโตสุกใสคู่นั้นที่เขาเห็นนับแต่วันพบเธอที่โรงพยาบาล โรดิออนคงไม่รู้ว่าได้พบคู่หมายแสนสวยของเขาแล้ว
“วลาดิมีร์” ยูเลียน่าเรียกเขาและทำให้อีกฝ่ายหันมาพลางทำหน้าครุ่นคิด
“คุณอาจจำฉันไม่ได้...ฉันยูเลียน่า สาวใช้ผู้ซื่อสัตย์ของท่านยูเชนคอฟ วันนั้นฉันเห็นคุณที่โรงพยาบาล แต่ยังไม่ค่อยมั่นใจจนวันนี้ได้พบคุณอีกครั้ง”
หญิงวัยกลางคนแย้มยิ้มราวความทรงจำเก่า ๆ หวนกลับมาในความเงียบงันที่โอบล้อมบุคคลทั้งสามกระทั่งเสียงกังวานดังขึ้นที่ประตูทรงโค้ง
“วลาดิมีร์...ราฟาอิลไปรับคุณอิเล็คตร้ามาที่นี่หรือยัง?”
เสียงกระด้างนั้นขาดหายไปเมื่อร่างสูงใหญ่ก้าวเข้ามาหยุดที่เก้าอี้ทรงโบราณก่อนร่างบอบบางซึ่งยืนหันหลังให้เหลียวกลับมามอง
“ร็อด...นี่คือคุณอิเล็คตร้า ลูกสาวของท่านยูเชนคอฟอย่างไรเล่าครับ พวกเราพบกับเธอแล้วที่โรงพยาบาลวันนั้น”
วลาดิมีร์รีบบอกทว่าใบหน้าของผู้มาใหม่เริ่มตึงและเต็มไปด้วยความสับสนใจ ไม่มีแม้คำพูดใดหลุดจากปากของโรดิออนสักคำ นัยน์ตาสีเหล็กกล้าจ้องตรงไปยังดวงตาสุกสว่างคู่นั้นที่ก็เกิดความรู้สึกมากมายทว่าไม่รู้จะกล่าวว่าอย่างไรดี
“ร็อด...ผมว่าคุณคงมีอะไรอยากคุยกับเธอ”
ชายวัยกลางคนกล่าวเมื่อเห็นท่าทีราวนายน้อยมีอะไรในใจพลางส่งสัญญาณไปยังยูเลียน่าซึ่งยืนอยู่อีกฝั่งก่อนทั้งสองจะออกไปจากห้องนั้นพร้อมกันยังเหลือเพียงชายหนุ่มที่มองหญิงสาวไม่ยอมละสายตา ลดาแสร้งมองไปทางอื่นทั้งรู้สึกร้อนรุ่มไปหมดเมื่อเห็นแววตาที่เปลี่ยนแปลงไปเช่นนั้น เธอทำหน้าไม่ถูก ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไรในสถานการณ์อันตีบตันเช่นนี้
“คุณ...คืออิเล็คตร้า อเล็กซีฟงั้นหรือ?”
โรดิออนทำลายความเงียบลงด้วยเสียงทุ้มเจือความเยาะหยันซึ่งหญิงสาวรู้สึกได้ในคำที่เปล่งออกมา ลดายืนนิ่งเหมือนรูปปั้นและเห็นว่าเข้าเดินเข้ามาใกล้หากก็รักษาระยะห่างเอาไว้ต่างไปจากวันก่อน
“ค่ะ...ฉันคือ อิเล็คตร้า ลูกสาวของ ยูเชนคอฟ หุ้นส่วนพ่อของคุณ”
“ผมรู้!” เสียงดุดันของเขาให้หญิงสาวสะดุ้ง เธอไม่ลืมว่าเขาคือโรดิออน แต่เขาอาจลืมไปแล้วว่าเธอคือลดา คนที่เขาเคยมองด้วยแววตาแสนหวาน
“ผมรู้ว่าคุณคืออิเล็คตร้า แต่ไม่เคยรู้ว่าคุณคือลดา ผู้หญิงที่ผมเจอเมื่อวานนี้!”
4
รัก ในสายลมหนาว
น้ำเสียงแข็งกร้าวและใบหน้าสะท้อนความเย็นชายิ่งทำให้ลดากลืนก้อนแข็งที่แล่นขึ้นมาจุกคออย่างยากลำบาก ไม่มีรอยยิ้มบนเรียวปากหนาได้รูป แววตาสีเหล็กกล้าเข้มขึ้นในท่าทีเย็นเยือก โรดิออนขยับขาก้าวเข้าไปใกล้หญิงสาวหากทว่าหัวใจของเขาราวมีเพลิงเผาไหม้จากความไม่เข้าใจที่ประดังเข้ามา
“ทำไมคุณไม่เปิดเผยตัวเองตั้งแต่ต้น หรือคุณอยากจะรู้ว่าโรดิออนคนนี้โง่เง่าแค่ไหน!”
“ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
“แต่คุณทำไปแล้ว!” ชายหนุ่มฉวยมือของหญิงสาวขึ้นมากำไว้แน่นขณะจ้องลึกเข้าไปในแววตาตื่นตระหนกของร่างบอบบาง และแล้วด้านมืดของซาตานก็เริ่มเผยออกมาให้เห็น ทันทีที่เขาได้รู้ว่าเธอคือบุตรสาวของยูเชนคอฟก็เสมือนโลกกำลังสลับขั้ว ลดาฝืนข่มเอาหยาดน้ำรื้นกลับไปข้างใน เขาลืมเลือนเธอไปแล้วหรือเช่นไร โรดิออนคงรู้จักแต่ อิเล็คตร้า อเล็คซีฟ ผู้หญิงที่เขาไม่มีวันให้ใจและไม่อยากแต่งงานด้วย
“อิเล็คตร้า...” ร่างสูงใหญ่เค้นเสียงพูดและขบกรามแน่นเมื่อสำนึกของความไว้วางใจถูกฉีกกระจายเป็นชิ้น
“เมื่อคืนผมสอนจูบให้กับผู้หญิงคนหนึ่ง ผมนึกว่าเธอไร้เดียงสาเหลือเกินสำหรับเรื่องแบบนี้ แม้แต่กอดเธอก็ยังตัวสั่นเหมือนลูกนก เหมือนไม่เคยได้ชิดใกล้ผู้ชายคนไหนในโลกแม้แต่คนเดียว แต่ผมคงมองอะไรผิดไปกระมัง ผู้หญิงคนนั้นอาจผ่านผู้ชายมาหลายคนแล้วทำเป็นไม่ประสีประสาต่อหน้าผมก็เป็นได้!”
“ร็อด! คุณหยาบคายเกินไปแล้วนะคะ!” ลดาลืมตัวสะบัดมือจากการเกาะกุมและจ้องว่าที่เจ้าบ่าวราวกับเขาเป็นบุคคลแปลกหน้าไปเสียแล้ว
“คุณจะทำตามความตั้งใจของคุณแต่แรกก็ได้ เพราะฉันก็ไม่เห็นประโยชน์อะไรที่คุณต้องเข้าพิธีแต่งงานกับคนที่คุณไม่ได้รัก”
“ผมไม่ลืมความตั้งใจของตัวเองหรอก อิเล็คตร้า! ตรงกันข้ามผมจะทำอย่างที่ตั้งใจ คุณเองก็จะได้รู้จักผมดีกว่านี้ไง!”
โรดิออนไม่ให้ลดาตั้งตัว ชายหนุ่มตวัดแขนแข็งแกร่งรั้งเอวบางเข้าหาอกกว้างแล้วก้มหน้าลงไปใช้ริมฝีปากจู่โจมหญิงสาวที่ตาเบิกโพลงด้วยตกตะลึงคิดไม่ถึงว่าเทพบุตรจะกลายร่างเป็นซาตานร้ายไปได้รวดเร็วเช่นนี้ เธอนิ่งงันเมื่อลิ้นหนาฉกเข้ามาอย่างจาบจ้วง แม้ไม่ปรารถนาจะสนองตอบแต่ร่างกายกลับอ่อนเปลี้ยคล้ายเชิญชวนอยู่ในทีจวบจนสำนึกที่คอยต่อต้านความหยาบร้ายบอกว่าเธอกำลังถูกเขาล้อมกรอบเข้าให้แล้ว
