บทที่ 18 18

“ก็ไม่เลวนี่...ส่วนแบ่งในแม็กซิมัสจะได้ไม่ต้องตกไปอยู่ในมือของคนอื่น ถ้ายังไง ก็ฝากความคิดถึงไปถึงโรดิออน นายของคุณด้วยก็แล้วกัน”

บทสนทนาที่จบลงอย่างรวดเร็วก่อนร่างสูงใหญ่จะเดินจากไปยังความรู้สึกบางอย่างแก่วลาดิมีร์ เขารู้จักหนุ่มรูปงามผู้นี้ดี อเล็กซานเดอร์ จาบล็องสกี้ เบื้องหลังคือนักค้าอาวุธสงครามตัวเอ้ของรัสเซีย เป็นจอมวางแผนและเคยมีเหตุขัดผลประโยชน์กับแม็กซิมัส ที่สำคัญเคยถูกหักหน้าจากโรดิออนที่ไม่ยอมร่วมมือในการขายอาวุธสงครามให้กลุ่มกบฏในอัฟริกาซึ่งเจ้านายของเขารู้ดีว่ามันเชื่อมโยงถึงการขุดหาเพชรดิบมูลค่ามหาศาลด้วย โรดิออนพยายามหลีกเลี่ยงเรื่องผิดมโนธรรม หากเป็นไปได้เขาเองก็ไม่อยากเห็นหน้าหรือเข้าใกล้บุคคลอันตรายอย่างอเล็กซานเดอร์แม้แต่น้อย

ความมืดโรยตัวลงมาปกคลุมทุกหนแห่งทั่วป่าละเมาะที่โอบล้อมคฤหาสน์แสนสวยในแดนดินของยัสนายาปอลยาน่า สำหรับลดา เวลาเดินไปอย่างเชื่องช้าในถิ่นที่อากาศหนาวเย็นจับจิต เธอและยูเลียน่ากลับมาถึงก็ยังคงพบกับความว่างเปล่าไร้แม้เงาของโรดิออน เมื่อวลาดิมีร์ขอตัวกลับออกไปหญิงสาวจึงยังนั่งอยู่หน้าเตาผิงทั้งที่ยังสวมเสื้อโค้ทขนสัตว์ตัวโตโดยมีแม่นมนำโกโก้ร้อนมาเสิร์ฟให้

“คุณหนูจะลองดื่มวอดก้าสักหน่อยไหมคะ ร่างกายจะได้อบอุ่น”

“ไม่ดีกว่าค่ะ ลดากลัวเมา โกโก้ร้อนก็ยังพอโอเคค่ะ” ร่างบางยกถ้วยโกโก้ขึ้นจิบหากแต่ดวงตาคู่งามกลับมองเหม่อไปยังเปลวสีส้มในเตาผิง

“คนที่นี่ไม่ได้ดื่มของแบบนี้เพื่อความบันเทิงอย่างเดียวนะคะ แต่มันช่วยคลายหนาว อากาศของรัสเซียน่ะสุดขั้วกันเลยกับเมืองไทย...คุณหนูคะ ถ้าดื่มโกโก้แล้วก็ไปนอนได้แล้วนะคะ”

“ลดายังไม่ง่วงค่ะ ป้ายูลี่ไปพักผ่อนก่อนเถอะนะคะ ลดาอยากนั่งตรงนี้อีกสักพัก”

“ตามใจค่ะ แต่อย่านอนดึกนะคะ แล้วอย่าเผลอหลับหน้าเตาผิงด้วย”

ยูเลียน่ายกมือเรียวบางของลดาขึ้นมาจูบเบา ๆ อย่างแสนรักก่อนเดินออกไปจากห้องนั้น ยังเพียงหญิงสาวที่ขยับเสื้อคลุมขนสัตว์ออกทว่าก็ยังเอามันกอดไว้แนบอกเมื่อรู้สึกถึงเปลวร้อนจากเตาผิงเบื้องหน้าแผ่ความอบอุ่นออกมาอาบเนื้อนวลภายใต้ชุดแสกแขนตัดกระโปรงยาวเหนือเข่า ร่างอรชรเอนหลังพิงโซฟาบุกำมะหยี่ก่อนถอนหายใจราวอยากระบายความอัดอั้นออกมา เธอกำลังนิ่งนึกว่าจะทำเช่นไรดีหลังจากแต่งงานกับโรดิออน  เขาตั้งแง่รังเกียจว่าที่เจ้าสาวตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้าและตอนนี้เธอก็รู้แล้วว่าบุรุษผู้นั้นเย็นชามากแค่ไหน หากบิดารู้ว่าเธอพลั้งปากตอบรับข้อเสนอเป็นภรรยาของโรดิออนหนึ่งปีก็คงเสียใจมาก เมื่อนึกถึงตรงนี้หญิงสาวกลับสูญเสียความเชื่อมั่นในตัวเองไปดื้อ ๆ เธอส่ายหน้าไปมาก่อนยกถ้วยโกโก้ขึ้นมาดื่มจนหมดก่อนขยับตัวลุกขึ้นทว่าต้องหยุดชะงักเมื่อเป็นใครคนหนึ่งยืนอยู่ที่ประตู

“ร็อด!”

แม้จะตกใจที่เห็นหน้าว่าที่เจ้าบ่าวหลังจากไม่เห็นเขาหลายวันแต่ลดาก็ยังไม่ลืมชักสีหน้าบึ้งตึงซึ่งอากัปกิริยานั้นรบกวนโรดิออนจนเขาก็เริ่มรุ่มร้อนบ้าง ชายหนุ่มนึกฉุนไยเธอจึงไม่น่ารักดังวันคืนเก่า ๆ หญิงสาวทำราวกับเขาไม่ได้อยู่ที่นั้นขณะทำท่าจะเดินเลยผ่านหากมือหนาไม่คว้าแขนเรียวบางไว้เสียก่อน ร่างบางหยุดกึกและหันมองเขาด้วยแววตาไม่บ่งบอกความรู้สึก

“ขอโทษค่ะ ฉันจะไปนอน”

“วลาดิมีร์บอกผมว่าวันนี้เขาพบอเล็กซานเดอร์ จาบล็องสกี้” โรดิออนเสียงเข้มแต่เขากลับเห็นรอยยิ้มถือดีจากอีกฝ่าย ลดายักไหล่ก่อนตอบ

“เขาคงรายงานคุณทุกเรื่อง แล้วเขาบอกคุณหรือเปล่าคะว่าฉันกับอเล็กซ์เป็นเพื่อนกัน”

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ควรรู้ไว้ว่าคุณมีเพื่อนเป็นนักค้าอาวุธสงครามตัวกลั่นของยุโรป ถ้าไม่มีความจำเป็นก็อย่าไปเสวนากับมันอีก!”

“เอ๊ะ! ร็อด คุณไม่มีสิทธิ์มาห้ามไม่ให้ฉันคบใคร โดยเฉพาะอเล็กซ์ เขาเป็นเพื่อนของฉันตอนอยู่เมืองไทย และถึงเขาจะทำอาชีพนั้นจริงก็ไม่ได้มีอะไรกระทบความสัมพันธ์ที่ดีของเราเลย”

“ความสัมพันธ์แบบไหน เหมือนอย่างที่คุณแกล้งตีหน้าซื่อกับผมที่นี่หรือเปล่า และก็ไม่รู้ว่าผมเป็นผู้ชายคนที่เท่าไหร่ที่สอนจูบให้คุณ!”

“ร็อด...ปล่อยฉันนะคะ โอ๊ย!”

ลดาร้องออกมาอย่างเจ็บปวดเมื่อโรดิออนเผลอดึงแขนข้างที่เธอยังเจ็บเข้าหาตัวและนั่นก็ทำให้เขาชะงักไปชั่วครู่ซึ่งก็พลอยทำให้ความพลุ่งพล่านในอารมณ์ลดถอยลงไปด้วย    ชายหนุ่มแค่รู้สึกไม่พอใจเมื่อวลาดิมีร์รายงานให้เขารู้ว่าพบกับอเล็กซานเดอร์ คนที่เคยขัดผลประโยชน์ต่อกันเข้ามาทำท่ารู้จักมักคุ้นกับว่าที่เจ้าสาวของเขา ซึ่งก็ไม่น่าจะเป็นเรื่องใหญ่ทว่าเขาก็โกรธเธอไปแล้วตั้งแต่ยังมาไม่ถึงที่นี่

“อิเล็คตร้า!” โรดิออนมีท่าทีเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าร่างบอบบางกำลังอ่อนยวบจนเขาต้องช้อนตัวเธอไว้และพากลับไปนั่งบนเก้าอี้ตัวใหญ่หน้าเตาผิง