บทที่ 83 83

“ลดา” เรียวปากหยักพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ทั้งที่เขาอยากกอดเธออีกสักครั้งหากแต่ทิฐิในใจที่พลุ่งพล่านขึ้นมากลับยับยั้งความปรารถนาเอาไว้แค่เพียงร่างสูงใหญ่เอนกายลงนอนใกล้ ๆ เพื่อมองดูหญิงสาวจนเขาเองก็หลับไปเช่นเดียวกัน

“อืม...ผมว่าอาการของคนไข้เริ่มดีขึ้นตามลำดับแล้วนะครับ อีกไม่กี่วันก็คงให้การกับคุณตำร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ