บทที่ 15 ขอเวลา

“ขอเวลาให้อุ่นหน่อยนะ”

“เราเข้าใจว่าอุ่นรู้สึกยังไง แต่ขอให้อุ่นจำไว้ ว่าสำหรับเราแล้วไม่มีใครคิดแบบนี้ โดยเฉพาะเรา เราจะทำตามที่อุ่นขอ เราจะรอจนกว่าอุ่นจะพร้อม” ภูผาพูดอย่างเข้าใจ เข้าใจความรู้สึกของแฟนสาวทุกอย่าง รู้ว่าเธอเจียมตัวมากแค่ไหน แต่ทุกอย่างที่เขาพูดออกไปวันนี้ มันออกมาจากใจ ไม่ใช่แค่เรื่องเล่นๆ อีกอย่างเขาแค่เป็นห่วง กลัวว่าจะเกิดอันตรายขึ้น

ใช่ว่าเธอจะอยู่ในสายตาเขาอยู่ตลอดเวลา ถ้าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นอย่างที่เขากลัวจะทำยังไง เลยอยากให้เธอย้ายออกจากบ้านเด็กกำพร้าไปอยู่กับตัวเอง

“แล้วที่สำคัญ เราไม่ได้บอกว่าจะเลิกกับอุ่น เราไม่เคยคิดที่จะเลิกกับอุ่น จำไว้” เขาพูดพลางเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มอย่างอ่อนโยน

“......” น้ำอุ่นได้แต่ยิ้มให้เขาทั้งน้ำตา อยากจะพูดคำขอบคุณเขาอีกครั้ง แต่มันพูดอะไรไม่ออก

“ตาบวมหมดแล้วเห็นไหม” ใบหน้าหล่อโน้มเข้าไปใกล้ ริมฝีปากอุ่นแตะจูบลงบนเปลือกตาที่บวมแดงอย่างปลอบโยน

คนตัวเล็กค่อยๆ หลับตาลง มือเล็กจับมือเขาแนบเข้ากับใบหน้าหวาน เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ทำให้ทั้งสองคนได้รู้จักกันมากขึ้น

และทำให้น้ำอุ่น เชื่อใจและมั่นใจในตัวภูผา เชื่อในคำว่ารักที่เขาเอ่ยออกมาไม่ใช่แค่เพียงลมปาก

“เรารักอุ่น” เขาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วนุ่มดุจใยไหม หน้าผากชนหน้าผากเธอ สองคนมองตากันอย่างหวานซึ้ง ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับบรรยากาศที่เงียบสงัด ท่ามกลางความมืดที่มีเพียงแสงจันทร์ส่องกระทบผิวน้ำระยิบระยับ

ทั้งสองค่อยๆ ขยับหน้าเข้าใกล้กัน ริมฝีปากร้อนอุ่นประทับจูบฉกชิงริมฝีปากสีชมพูระเรื่อ มอบจูบอันหอมหวานให้เธอ

ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มผุดยิ้มอย่างพึงพอใจ เมื่อเธอยอมเผยปากอ้ารับเรียวลิ้นร้อนเข้าไปดูดดึงเรียวลิ้นเล็ก

“.....ภูผา” เสียงที่เธอพูดเอ่ยออกมาเบาหวิว หัวใจดวงน้อยเต้นแรงแทบไม่เป็นจังหวะ เมื่อรู้สึกถึงความอุ่นร้อนของฝ่ามือใหญ่ ที่ลุกล้ำเข้ามาใต้กระโปรง

“.....” เขามองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเสน่หา

“อุ่นอาจจะคิดว่าเราเอาเปรียบอุ่น แต่สำหรับเรามันคือการแสดงความรักที่เรามีต่ออุ่น” น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนโยน ก่อนจะประทับจูบที่หน้าผากเล็ก จมูก และริมฝีปากบางอีกครั้ง จากรสจูบที่หอมหวานแปรเปลี่ยนเป็นโหยหา เร่าร้อนและเชิญชวนขึ้นเรื่อยๆ

“ฮื่อ” น้ำอุ่นได้แต่ร้องท้วงในลำคอ เมื่อฝ่ามือใหญ่ล้วงเข้าไปจับตรงส่วนนั้น ปากก็ยังคงจูบดูดเม้มริมฝีปากบางอย่างเอาแต่ใจ

“เรา...” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงกระเส่า ลมหายใจติดขัด นัยน์ตาคู่นั้นมันเต็มไปด้วยความต้องการในตัวเธอ

“ถ้าวันนี้อุ่นยอมเป็นของภูผา ภูผาจะไม่หายไปใช่ไหม” น้ำเสียงแผ่วเบาของเธอมันเต็มไปด้วยความกลัว เมื่อรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง กลัวว่ามันจะเป็นความฝัน ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ยังเชื่อมั่นในตัวเขา แต่พอเอาเข้าจริงๆ ความหวาดกลัวมันก็เข้าเล่นงานจนได้

“อุ่นคือทุกอย่างของเรา” สุ้มเสียงของเขาพลันแปรเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนประหนึ่งสายน้ำ แต่ทว่า...กับแฝงไปด้วยความหนักแน่นจริงใจ

“ถ้าวันนี้เราทำอะไรลงไป เราก็พร้อมที่จะดูแลอุ่นไปทั้งชีวิต”

ตึก ตึก ตึก

“ดูแลอุ่นทั้งชีวิต!” หัวใจเต้นตึกตักรุนแรง ทวนคำพูดของเขา มันสั่นสะท้านเพราะไม่คิดว่าเขาจะรักตัวเองมากขนาดนี้

สองแก้มนวลของหญิงสาวเริ่มเปลี่ยนสี แดงระเรื่อเพริศพริ้ง งดงามตราตรึงน่าหลงใหล

สายตาเขาที่มองมา เปลี่ยนเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ด้วยบรรยากาศที่แสนหวานชวนให้ยิ่งหายใจไม่ออก

“.....” หญิงสาวพยักหน้าแทนคำตอบ ไม่ว่าครั้งนี้เธอจะตัดสินใจถูกหรือผิด ความรักความอ่อนโยน อบอวลหอมหวานชวนให้เคลิบเคลิ้ม ไม่อาจจะห้ามใจ และไม่อยากให้เขาผิดหวังกับตัวเอง

“เราไม่สัญญา แต่เราจะมีแค่อุ่นคนเดียว ทั้งชีวิต” น้ำเสียงทุ้มนุ่มแต่หนักแน่นเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ก่อนริมฝีปากบางจะถูกฉกชิงอีกครั้ง

ฝ่ามือหนาลูบสัมผัส ตรงจุดนั้นสัมผัสมันวาบหวามทำเอาเธอขนลุกซู่ นั่งเกร็งตัวกลั้นหายใจ มือเท้าเย็นเฉียบ ปล่อยให้เขาลูบคลำไปทุกส่วนของร่างกาย

“อืม” เสียงเข้มคำรามออกมาอย่างพอใจ เมื่อได้สัมผัสเนินเนื้อนุ่ม อกอวบอิ่มทั้งสองเต้า บีบขย้ำเบาๆ อย่างถนอม

จวบ!!

เสียงจูบแลกลิ้นดังเล็ดลอดออกมา เมื่อเธอยอมทำตามแรงปรารถนาของเขาที่แรงกล้า จนไม่อาจต้านไหว

นิ้วเรียวใหญ่ค่อยๆ ปลดเม็ดกระดุมเสื้อนักเรียนที่เธอใส่ออกทีละเม็ดอย่างใจเย็น ลูบสัมผัสให้เธอคุ้นชิน และมีอารมณ์ร่วมกับตัวเอง

“อุ่นกลัว” เสียงพูดแผ่วเบาเอ่ยพึมพำ ร่างเล็กสั่นสะท้านไปทั้งตัว เมื่อเสื้อหลุดพ้นจากตัว เหลือเพียงซับในสีขาวตัวบางที่ใส่อยู่

“ไม่ต้องกลัว เราจะไม่ทำให้อุ่นเจ็บ” สายตาที่เขามองเธอมันเต็มไปด้วยความรัก มอบจุมพิตที่หัวเพื่อปลอบโยน

ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนขยับเบาะให้เลื่อนไปด้านหลัง ปรับเอนราบลงกับพื้นรถ ค่อยๆ ดึงคนตัวเล็กที่ได้สั่นกลัวเข้ามากอดปลอบไว้ในอ้อมอกอันทรงพลัง มอบความรู้สึกอบอุ่นปลอดภัยให้เธออย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย ทำให้คนในอ้อมกอดสงบนิ่งลงได้อย่างประหลาด

“ถ้าอุ่นยังไม่พร้อม เราก็ไม่บังคับ” เขาพูดพลางมือลูบหัว ภายในใจราวกับคลื่นลมที่ปั่นป่วนโหมแรงพัดกระหน่ำ ถึงอยากจะเป็นเจ้าของร่างกายเธอจนใจแทบขาด แต่ก็ไม่อยากทำให้เธอกลัวไปมากกว่านี้

“อะ...อุ่น” ใบหน้าหวานที่แดงเถือกเงยหน้า สบตาทั้งสองข้างที่หวานฉ่ำราวกับหยดน้ำหยดออกมา ดูหยาดเยิ้มเย้ายวนจนเกินห้ามใจ

“.....” ก่อนเธอจะพยักหน้าแทนคำตอบ แสดงว่าพร้อมที่จะเป็นของเขา