บทที่ 24 ไม่มีคำว่าพลาด

“.....” ภูผาจ้องหน้าขาวซีด แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเธอกำลังไม่สบาย ฝ่ามือหนาแตะลงที่หน้าผาก ทว่าตัวก็ไม่ร้อน แล้วตกลงเธอเป็นอะไรกันแน่....

“อุ่นไม่เป็นอะไร ภูผาจะไปข้างนอกก็ไปเถอะ” มือน้อยๆ ที่เย็นเฉียบจับมือเขาออกจากหน้าผาก คลี่ยิ้มบางๆ ให้คนตรงหน้าที่เอาแต่นิ่ง จ้องหน้าด้วยสายตาที่นิ่งเรียบยากจะคาดเดา

“...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ