บทที่ 44 เมื่อถึงเวลา Nc 18+

“ไว้หายดีแล้วค่อยไป!” คนตัวโตลืมตาโพล่ง สายตาคมกริบคู่นั้นที่มองมาทำเอาฉันถึงกับไม่กล้ามองหน้าสบตาเขา รู้สึกหน้ามันเห่อร้อน หัวใจเต้นแรงหายใจติดขัดขึ้นมาซะดื้อๆ

“แต่”

“ไม่มีแต่!” ภูผาทำเสียงดุ แค่นี้ก็ต้องดุ

“งั้นปล่อยอุ่นจะไปเข้าห้องน้ำ” ฉันทำหน้างอ สองมือผลักอกแกร่ง ยิ่งออกแรงดันภูผาก็ยิ่งกอดรัดร่...