บทที่ 54 คิดถึง/Nc++บนรถ

“อุ่นอายเป็นนะ” ไม่เคยชินสักครั้งกับการกระทำของเขา

“ระหว่างเราสองคนไม่มีอะไรต้องอาย เอาเข้าไปเลยได้มั้ยเราไม่ไหว” น้ำเสียงแหบพร่า สายตาคู่นั้นมองฉันอย่างอ้อนวอน

“....” ฉันพยักหน้าแทนคำตอบ มาถึงขนาดนี้แล้วจะให้เขาหยุดคงไม่ได้

ภูผายกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ปัดป่ายไปทั่วแผ่นหลัง ก่อนจะปลดตะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ