บทที่ 74 พันธะรักสองสองเรา END

1 อาทิตย์ผ่านไป...

“พ่อก๊าบ แม่ก๊าบ!!” ทันทีที่ขุนศึกพาขุนเขามาถึง เด็กชายตัวน้อยวิ่งเข้ามากอดพ่อกับแม่ด้วยความคิดถึง

“ไหนมาให้แม่หอมแก้มให้หายคิดถึงหน่อยสิครับ” ฉันเดินเข้าไปอุ้มลูกชายตัวน้อย กอดหอมฟัดแก้มกลม ๆ ให้สมกับที่ไม่ได้กอดมาหลายวัน

“มาหาพ่อครับ” แต่ไม่ทันที่จะได้ฟัดให้หายคิดถึงภูผากลับแย่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ