บทที่ 39 เธอมันน่าขยะแขยง

ความอ่อนเพลียทำให้น้ำรินหลับไปจนครึ่งค่อนวัน รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก็ไม่พบปฐพีแล้ว หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จน้ำรินจึงรีบลงมาชั้นล่างทันที

“ตื่นแล้วเหรอครับ นายฝากบอกว่าวันนี้ให้คุณรินพักผ่อนได้ตามสบายครับ” ต้นกล้าทักทายด้วยรอยยิ้มตั้งแต่เห็นน้ำรินเดินออกมาจากลิฟต์

“คุณดินไปทำงานแล้วเหรอ”

“ครับ ทีแรกกล้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ