บทที่ 52 ไร้เรี่ยวแรงต่อสู้

ตุ้บ!

ร่างบางถูกผลักลงบนเตียงหนาจนจุกไปทั้งท้องน้อย นัยน์ตาสั่นระริกมองคนที่กำลังขึ้นคร่อมเธอปลุกปล้ำถอดเสื้อผ้าด้วยความหวาดกลัว

“ฮึก! คุณดินรินเจ็บ อย่าทำแบบนี้นะคะ”

ผิวหนังถลอกจนแดงจากร่องรอยที่เขากระชากเสื้อผ้าออกจากร่างกายเธอ แต่ปฐพีไม่ได้สนใจนอกจากทาบทับริมฝีปากร้ายขบเม้มไปทั่วซอกคอระหงและเนินอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ