บทที่ 9 🔥พันธะลวงสามีแสนเลว : EP 8 เธอมันก็ผู้แบบนั้น

บทที่ 8

ในตอนที่ธารามนอนอยู่นั้นเขาได้ยินเสียงประตูมีคนมาเคาะและเรียกเสียงดังซึ่งธารามนอนในห้องทำงานตัวเองด้านล่างโดยที่หนีหลินหลินมานอนโซฟาในห้องทำงาน เขาลุกขึ้นจากโซฟาด้วยความหงุดหงิดแต่พอเปิดประตูออกมาเห็นนิตาเขาจึงปรับเปลี่ยนสีหน้าทันทีในตอนดึกขนาดนี้แล้วทำไมนิตาถึงยังไม่นอน

"นิตามีอะไรหรือเปล่า ทำไมถึงยังไม่นอนนี่มันดึกมากแล้วนะ" ธารามก้มมองนาฬิกาที่แขนของตัวเองและเอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้าเธอยืนนิ่งถือโทรศัพท์เอาไว้ใบหน้าสวยนั้นดูใสซื่อ

"คุณธารามคะ คือนิตาไม่รู้ว่าจะบอกคุณดีหรือเปล่า แต่มันคงไม่ดีแน่ๆ เพราะจะทำให้สามีภรรยานั้นเกลียดกัน นิตากลับห้องดีกว่าค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ" นิตาเดินหันหลังกลับเหมือนสำนึกผิดที่เขาทั้งสองคนจะทะเลาะกัน แต่จริงๆ แล้วในใจของเธอรอวันที่เขาหย่ากันต่างหากเมื่อนิตาหันหลังธารามจึงคว้าจับแขนของนิตาเอาไว้ดึงให้หันกลับ

"มีอะไรนิตามาเคาะประตูเรียกผมแล้วอยู่ๆ ก็กลับไปจะปล่อยให้ผมค้างคาใจหรือยังไง เกิดอะไรขึ้น" สายตาของธารามจ้องมองนิตาที่ดูกล้าๆ กลัวๆ ไม่กล้าที่จะบอก เขาขมวดคิ้วเพ่งมองไปยังใบหน้าน้อยเอ่ยถามย้ำอีกครั้งจนนิตายื่นโทรศัพท์มือถือให้พร้อมกับคลิปวิดีโอคลิปหนึ่ง

สายตาของคนตัวโตก้มมองโทรศัพท์มือถือที่มือนั้นหยิบมาจากคนตัวเล็กตรงหน้าในคลิปวิดีโอคือหลินหลินภรรยาตัวเองถูกผู้ชายคนอื่นอุ้มไป

"เพื่อนของนิตาส่งมาบอกว่าพี่หลินหลินไปดื่มที่ร้านเดียวกับเธอแล้วกินเหล้ากับผู้ชายอย่างหนักหน่วงจนไม่สามารถเดินเองได้ เขากอดรัดฟัดเหวี่ยงกับผู้ชายนัวเนียกันอย่างกับคนรักทั้งจูบปากดูดปากกัน นิตาไม่กล้าที่จะพูดหรอกค่ะ แต่เพื่อนของนิตาบอกมาแบบนั้นจริงๆ อีกอย่างนิตาชั่งใจอยู่หลายรอบไม่อยากมาบอกคุณแต่ก็ไม่อยากให้คุณเป็นคนโง่ที่ถูกภรรยาสวมเขา" ธารามยังคงก้มมองมือถือไม่มองหน้าของนิตาได้เพียงแต่ฟังเสียงของนิตาที่พูดถึงภรรยาตัวเอง

"ก็ดีแล้วที่คุณเอามาให้ผมดู ซึ่งผมจะได้รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นยังไง อีกอย่างคุณก็รู้ว่าที่ผมแต่งงานกับเธอเพราะอะไร ตอนนี้ผมได้ทุกอย่างแล้วก็ไม่จำเป็นที่ผมจะต้องแคร์ผู้หญิงคนนี้อีกต่อไป คุณไปนอนเถอะ" นิตาเธอรู้ว่าธารามกำลังโกรธเพราะในใจของธารามคงหวั่นไหวให้กับหลินหลินด้วยที่เขาแต่งงานอยู่กินกันมาตั้งสี่ปีมีลูกด้วยกันอีกหนึ่งคน นิตาจึงพยายามทำทุกอย่างให้ธารามเกลียดหลินหลินจะได้เทใจมาให้เธอแค่คนเดียว

มือน้อยของนิตาทั้งสองข้างเอื้อมจับมือของธารามข้างขวากุมเอาไว้เพื่อเป็นการให้กำลังใจธาราม

"นิตาจะไม่มีวันทำแบบนั้นกับคุณ จะไม่มีวันทรยศในความรักคุณและนิตาก็รอวันที่นิตาได้เป็นเจ้าสาวของคุณอยู่นะคะ เราสัญญากันไว้เมื่อสี่ปีก่อน คุณยังจำได้ใช่ไหม ตลอดระยะเวลาสี่ปีที่นิตารอคุณมันทุกข์ทรมานมาก" ธารามยังคงดึงมือตัวเองนั้นออกจากนิตาอยู่บ่อยครั้งและในครั้งนี้ก็เช่นเดิม เขาเลือกที่จะจับไหล่ของนิตาแทนจนนิตานั้นก้มมองที่มือของเขา

"ขึ้นไปนอนเถอะนะ แน่นอนที่ผมจะต้องหย่ากับหลินหลิน แต่ก็ต้องให้เวลาเขาหน่อยด้วยที่ผมมีลูกด้วยกันและเธอต้องทำหน้าที่แม่ ลูกของผมยังเล็ก" ธารามอ้างถึงลูกที่ยังคงเล็กจึงทำให้นิตานั้นพยักหน้าด้วยที่พูดอะไรไม่ออก เมื่อเธอหันหลังมือน้อยทั้งสองข้างกำเข้าหากันแน่นเดินกลับขึ้นไปบนห้องนอน

ธารามเปิดโทรศัพท์มือถือของตัวเองไปเจอคลิปวิดีโอของผู้หญิงคนหนึ่งกำลังแฉสามีที่พาชู้ขึ้นคอนโดและผู้หญิงในคลิปนั้นคือหลินหลินภรรยาของเขา

"นี่มันอะไรกัน" ช่วงในจังหวะที่ลูกน้องคนสนิทของพ่อหลินหลินเดินออกมาเพราะเห็นข่าวเหมือนกัน

"คุณธาราม"

"เจ้านายของมึงทำตัวต่ำทุเรศที่สุด" ธารามชี้หน้าว่าให้กับลูกน้องคนสนิทพ่อของหลินหลินและขึ้นไปบนห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่งตัวใหม่คว้ากุญแจรถขับออกมาจากบ้านในช่วงนี้ที่ดึกมากแล้ว

"ฮัลโหล...ฉันต้องการรู้ว่าหลินหลินอยู่ไหน" ธารามหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาลูกน้องอีกคนให้ช่วยหาตัวหลินหลินว่าอยู่ที่ไหนจนกระทั่งเขารู้ว่าเธออยู่โรงพยาบาล ธารามจึงมุ่งหน้าไปที่โรงพยาบาลทันที เมื่อธารามมาถึงโรงพยบาลใครจะไปคิดว่าช่วงจังหวะที่กำลังจะเดินไปกลับเห็นภรรยาอยู่กับผู้ชายอีกคนทำให้เขาโกรธจนเข้าไปต่อยผู้ชายคนนั้นที่เป็นหมอ

"ทำไมเธอถึงเป็นคนแบบนี้" มีเรื่องกันอยู่พักใหญ่เขาต่อยหมอคนนั้นที่เป็นเข้าใจว่าเป็นคนรักของภรรยาตัวเอง ผู้เป็นภรรยายังไม่ทันได้หย่ากับเขาเลยแต่เธอกลับมีคนรักใหม่แถมทั้งยังมีเรื่องอื้อฉาวพรุ่งนี้คงให้สัมภาษณ์กับนักข่าวบานปลายแน่

ธารามขับรถกลับโดยที่ไม่สนใจหลินหลินที่วิ่งตาม เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอีกครั้งโทรหาลูกน้องของเขาให้ช่วยปิดข่าวและลบคลิปวิดีโอนั้นออกจากโซเชียลทุกช่องทาง

ธารามขับรถมาที่บริษัทไม่กลับเข้าบ้านเพียงแค่ชั่วโมงกว่าๆ ก็สว่างเขามานั่งที่ห้องทำงานและถอนหายใจ

"สวัสดีค่ะบอสมาทำงานแต่เช้าเลยนะคะ วันนี้ไม่ทราบว่ารับกาแฟหรือว่าอะไรแซ่บๆ ในช่วงเช้าไหมคะ" หญิงสาวร่างบางตำแหน่งของเธอคือเลขาซึ่งไม่ใช่เลขาส่วนตัว เลขาส่วนตัวก็คือนิตาแต่ผู้หญิงคนนี้ที่เป็นเลขากลับใช้ร่างกายและน้ำเสียงยั่วยวนเดินมาที่ด้านหน้าธารามไม่พอยังก้มลงมาอยู่ในระยะใกล้ชิดกับหน้าของธาราม

"เธออยากตกงานใช่ไหม ฉันให้เธอเป็นเลขาทำงานเกี่ยวกับเอกสารแต่อยากใช้ตรงนั้นเพื่อบริหารชีวิตอย่างนั้น เธอก็ไปเป็นคนขายตัวที่ผับที่บาร์นะไม่ต้องมาเป็นเลขาที่นี่" หญิงสาวร่างบางใบหน้าสวยถึงกับหยุดชะงักเธอสวยและน่ารักขนาดนี้แต่ทำไมเขาถึงปฏิเสธและด่ากลับแบบนี้

"ขอโทษค่ะบอส ต่อไปนี้ดิฉันจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว" ขืนเธออยู่ต่อไม่รีบออกไปได้ถูกไล่ออกจากบริษัทของเขาแน่ๆ เลขาคนนี้จึงยกมือไหว้ธารามและรีบเดินออกไปทันที

"ทำไมกันผู้หญิงสวยๆ มีตั้งเยอะแยะทำไมฉันถึง..." เสียงถอนลมหายใจของธารามนั้นดังขึ้นเขาควรที่จะดีใจที่มีผู้หญิงสวยๆ เข้ามาให้เชยชมถึงที่แต่กลับนึกถึงเพียงแค่ร่างกายของภรรยาที่อยู่ด้วยมาสี่ปี

ธารามเปิดประตูห้องเดินออกมาเพื่อที่จะลงไปข้างล่างดูความเรียบร้อยของบริษัท แต่พอถึงหน้าลิฟต์เขาต้องหยุดชะงักด้วยเสียงผู้ชายคุยกันพวกเขาคือพนักงานที่นี่แต่คุยกันเรื่องส่วนตัว

(ต้องบอกเลยว่าฉันไปเพิ่มขนาดมาเมียฉันติดใจมากๆ เลย หลงฉันหัวปักหัวปำจากเมื่อก่อนนี้ที่เอาแต่ปฎิเสธ เดี๋ยวนี้ไม่เลยบอกว่าชอบมากๆ แล้วไม่อันตรายด้วยนะ เป็นวิตามินบำรุงไม่น่าเชื่อว่ามันจะเพิ่มขนาดได้จริงๆ ) ธารามยืนนิ่งฟังพนักงานผู้ชายทั้งสองคนคุยกันเกี่ยวกับเรื่องเพิ่มขนาดของผู้ชายและผลตอบรับจากภรรยานั้นดีมาก

(คลินิกมันอยู่ตรงไหนล่ะ) เขาได้ฟังพนักงานทั้งสองคนนี้คุยกันจนรู้ว่าคลินิกนั้นอยู่ตรงไหน ธารามยืนเอามือล้วงกระเป๋าของตัวเองสักพัก เขาเดินก้าวขาออกไปให้พนักงานทั้งสองคนเห็นและทำเสียงไอกระแทกใส่

"อุ๊ย...ท่านประธานมาตั้งแต่เมื่อไรผมขอโทษนะครับ"

"ไปทำงานได้แล้วมันใช่เรื่องที่พวกนายทั้งสองคนจะมาคุยกันที่นี่เหรอ" หลังจากที่ทั้งสองคนนั้นออกไปประตูลิฟต์เปิดออกมาพอดีที่เป็นนิตามาทำงานแต่เช้า

"เมื่อคืนนี้ คุณธารามคุณหายไปไหนมาคะ" คนตัวเล็กน้ำเสียงหวานเอ่ยถามธารามไม่พอยังเดินเข้ามาใกล้และจับมือของธารามเช่นเคย

"นิตาอย่าทำแบบนี้ ถ้าคนอื่นเห็นมันจะดูไม่ดี ผมยังไม่ได้หย่ากับหลินหลิน" ก็อย่างเช่นเคยและในทุกๆ ครั้งที่เขาดึงมือออกจากนิตา

"เมื่อคืนนี้คุณไปหา..."

"เปล่า...เมื่อคืนนี้งานมีปัญหาก็เลยรีบมาแก้เลยนอนบริษัทตั้งแต่เมื่อคืนแล้วไม่ได้ไปหาใครทั้งนั้นและไม่จำเป็นที่ผมจะต้องไปหาผู้หญิงแพศยาคนนั้นด้วย" นิตายิ้มให้กับธารามถึงแม้ว่าเธอจะยิ้มและพยักหน้าแต่ก็รู้ว่าเขาโกหกเพราะนิตาถามรปภ. ด้านล่างแล้วว่าธารามพึ่งมาที่นี่แค่ชั่วโมงเดียว แต่เธอเลือกที่จะเชื่อเขาก็เพราะว่าอยากให้เขานั้นสบายใจในตอนอยู่กับเธอ เป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดในสายตาของเขา