บทที่ 3 แอปหาคู่
จากวันที่ไปพังงานแต่งแฟนเก่าเฮงซวยนั่น นี่ก็ผ่านมาหลายวัน แรก ๆ ไอ้แฟนเก่านั่นก็ตามมาง้อขอคืนดีเธออยู่บ้างแต่ตั้งแต่ที่เธอแจ้งจับมันข้อหาบุกรุกและทำอนาจารมันก็หายหน้าหายตาไปเลย
มันคงคิดว่าเธอรักมันมากและคงคิดว่าเธอต้องให้อภัยมันแน่ ๆ แต่ขอโทษทีค่ะคนอย่างพริกจินดาขอโง่แค่ครั้งเดียวพอ เงินที่เคยเสียให้มันไปก็ถือซะว่าเป็นค่าตัวของมันก็แล้วกัน ส่วนเงินที่มันยืมเธอนั้นแม่ของมันเพิ่งเอามาคืนเมื่ออาทิตย์ก่อน เช็กเงินสดจำนวนเจ็ดล้านเธอทำทานให้มูลนิธิหมาไปแล้ว
ทำบุญกับคนไม่ขึ้นงั้นเธอขอทำบุญกับสัตว์ก็แล้วกันเผื่อโชคชะตาจะเห็นใจไม่ส่งคนใจสัตว์เข้ามาในชีวิตเธออีก
แต่ตั้งแต่เลิกกับปฐวีไปความเหงาก็กัดกินใจเธออยู่ทุกวัน หันมองไปทางไหนก็รู้สึกอ้างว้างและเคว้งคว้างสุด ๆ นี่สินะที่เขาว่ากันว่าความผูกพันมันน่ากลัว
ถ้าถามว่าเธอรักปฐวีมากแค่ไหน มันก็ไม่ได้มากพอที่เธอจะฝากชีวิตไว้กับผู้ชายไร้อนาคตแบบนั้นหรอก แม้ว่าปฐวีจะมีอายุมากกว่าเธอถึงสามปีแต่ทว่าเขากลับไม่มีงานการทำและไม่คิดจะหาทำด้วย ใช้ชีวิตเกาะเธอและพ่อแม่กินไปวัน ๆ นึก ๆ แล้วก็ดีเหมือนกันที่มันไปแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นเธอจะได้หมดเวรหมดกรรมสักที
พริก: เหงาอะ
เมย์: ออกปะล่ะคืนนี้ ยี่หวาจะพาผู้มาแนะนำ
พริก: ได้สิ คืนนี้เจอกัน
เมย์: ที่เดิม
พริก: เข้าใจแล้ว
ตั้งแต่กลับมาเป็นโสดเธอก็ออกเที่ยวกลางคืนแทบทุกวัน ไปนั่งกินเหล้าชิว ๆ อยู่ที่ร้านเหล้าส่องผู้ไปพลาง ๆ เผื่อจะเจอคนที่ถูกใจแต่นอกจากจะไม่เจอใครยังเจอคนยิงกันตายที่หน้าผับสีสันชีวิตสุด ๆ
“ยัยพริกทางนี้” เสียงโหวกเหวกโวยวายเรียกความสนใจจากพริกจินดาให้หันมองก่อนที่เธอจะเห็นเพื่อนสาวยืนโบกมือให้เธออยู่
“แต่งตัวเปรี้ยวเยี่ยวราดเลยนะยะหล่อน” ยี่หวาแซวขำ ๆ เมื่อเห็นชุดสีแดงแจ่มของพริกจินดามาแต่ไกล
“ไม่แดงไม่มีแรงเดิน” หญิงสาวไหวไหล่ แล้วหันไปสั่งเครื่องดื่มกับพนักงานเสิร์ฟ “เมย์บอกแกมีคนมาแนะนำให้ฉันรู้จัก”
“อือ คนคุยฉันเอง คุยกันมาเป็นเดือนจนถูกคอเลยพามาให้พวกแกรู้จัก”
“แล้วไหนผู้แก”
“อีกสักพักคงมา”
“เจอกันได้ยังไงวะ”
“แอปหาคู่”
คนที่นั่งฟังบทสนทนาเงียบ ๆ ก็หูผึ่งอย่างให้ความสนใจ พริกจินดามองหน้าจอมือถือของเพื่อนที่เปิดแอปหาคู่ให้ดูอย่างใคร่รู้
“พวกแกก็โหลดมาเล่นดู เผื่อจะเจอผู้หล่อ ๆ ตรงสเปก”
“ไร้สาระ” หญิงสาวตอบปัดแต่จดชื่อแอปไว้ในใจเป็นที่เรียบร้อย
“แหม อย่าให้เห็นโหลดมาเล่นนะยะ”
“ฉันไม่ทำอะไรไร้สาระแบบนั้นหรอก คนอย่างพริกจินดาแค่กระดีดนิ้วผู้ชายก็วิ่งเข้าหาเป็นพรวน” ซะที่ไหน
”แม่คนมั่นหน้า“ เธอเปล่ามั่นซะหน่อย เธอสวยและแซ่บจริง ๆ
“นี่คิม คิมนี่เพื่อนหวาเอง นี่เมย์กับพริก” ยี่หวาแนะนำผู้ของตัวเองให้เพื่อนรู้จัก
“หวัดดีครับสาว ๆ ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
“ยินดีเช่นกันค่ะ”
ทำไมยี่หวามันไม่บอกเธอวะ ว่าผู้ในแอปมีคนหล่อลากดินแบบนี้อยู่ เธอจะได้หยิบมือถือขึ้นมาโหลดแอปอย่างไม่รีรอ ปานนี้เธอคงได้ฝอหล่อ ๆ สักคนไปนอนกอดแล้ว
“งานดีว่ะ” เมย์ก้มลงกระซิบพูดกับหญิงสาว ซึ่งเธอเห็นด้วยอย่างแรง
“แกโหลดแอปที่ยี่หวาว่าให้ฉันหน่อย เขียนbioว่าชอบสายฝอ”
“ไหนใครมันบอกไม่สนใจ”
“ผีในตัวฉันเอง เร็ว ๆ โหลดให้ฉัน เขียนไปเลยเหงามาก เพิ่งอกหักอยากได้ฝอสักคนมาดามใจ”
“เปลี่ยนรสนิยมไม่ชอบชายไทยแล้วเหรอ”
“พัก” เข็ดขยาดจริง ๆ
คราวนี้ขอฝอหล่อ ๆ สักคนมากอดให้ชื่นใจ แล้วนี่กูปัดไปโดนใคร นอกจากมันจะไม่ใช่สายฝอแล้วนั้น หน้าของมันยังดูเลวอีก
‘คาเรน’ มม.56
แล้วมม.56 คืออะไร ปีเกิดเหรอ?
