บทที่ 113 112

คลื่นอุ้มลูกก้าวตามฉันมาติดๆ เหมือนเพิ่งรู้ตัว ฉันหันกลับไปมองแต่ขายังคงก้าวต่อไปข้างหน้าทั้งที่รู้สึกหน่วงจนแทบเดินไม่ไหว

หมับ!

ระหว่างที่หลับหูหลับตาเดินตามแผ่นหลังพี่ทิกไปข้างหน้าข้อมือก็ถูกคว้าไปจับอย่างไม่ทันรู้ตัว

“คลื่น!”

“หมวย... อย่าไปเลยนะ”

“เฮ้ย!” พี่ทิกเกอร์หันมามองด้วยสายตาไม่พอใจแต่นาท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ