บทที่ 37 36

คลื่นปล่อยร่างบางเป็นอิสระแล้วคว้าข้อมือมาจับแทน เหมยกำลังไปอธิบายให้ทุกคนเข้าใจหันกลับมามองคลื่นทันทีแต่เขาไม่เปิดโอกาสให้เธอพูดอะไรด้วยซ้ำ กระตุกข้อมือเล็กๆ นั่นออกจากงานเลี้ยงทันที

“คลื่น! นี่....เดี๋ยวสิ หยุดก่อน....นายจะทำอะไร คลื่น! โอ๊ย!”

พลั่ก! คลื่นเหวี่ยงร่างบางเข้ามาในรถ

“อึก! เจ็บนะ”

แรง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ