บทที่ 42 41

: เหมย :

ฉันคลำหาสวิตซ์ไฟจนเจอ แต่ว่า.... ต่อให้มองเห็นทุกอย่างภายในนี้ก็ไม่มีอะไรที่พอจะตัดโซ่ได้เลย บ้าจริง...

แล้วนี่หมอนั่นหายไปไหน ฉันทั้งเจ็บทั้งหิวแล้วก็รู้สึกไม่สบายด้วย ตะโกนขอความช่วยเหลือจากข้างนอกจนเสียงแหบแห้งก็ไร้วี่แวว

นี่ฉันถูกนำมาทิ้งจริงๆ ใช่มั้ย คลื่น... ไอ้คนสารเลว

ฉันนั่งงัดโซ่ท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ