บทที่ 8 7

หลายชั่วโมงต่อมา

อึก.... ปวดหัวเป็นบ้า

ฉันปรือเปลือกตาหนักๆ ขึ้น เหม่อมองไปรอบห้องด้วยสายตาพร่ามัว ในหัวรู้สึกตึงๆ ก่อนจะเหลือบเห็นแผ่นหลังขาวจั๊วะนอนซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน

หัวใจฉันกระตุกไหว เสี้ยวหน้าหล่อเหลาที่เห็นแค่ด้านข้างแต่ฉันก็จำได้ในทันที

“คลื่น!?”

ลางสังหรณ์บางอย่างทำให้รีบก้มมองสภ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ