บทที่ 87 86

ฉันนิ่งเงียบ มองสีหน้าวิตกกังวลเกินเหตุของคลื่นอย่างค้นหา กล้ามเนื้อหัวใจสั่นไหวแปลกประหลาด

“ก็ ไม่มีใครกล้าแล้วล่ะ จริงสิ คืนนี้ไม่กลับนะ”

“หา!”

“จะค้างกับเพื่อน”

“เพื่อนที่ไหน ไม่ให้ไป”

คลื่นดึงฉันกลับเข้าไปในห้องทันที

“โอ๊ยนี่ คลื่นปล่อยนะ ไม่ค้างแล้วก็ได้ ให้ฉันไปเถอะนะ”

“ฉันไม่เชื่อ”

“แต่....คล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ