บทที่ 5 บทที่ 4 เวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน
หลังจากที่ทั้งสองคนเดินตลาดนัดด้วยกันเสร็จ เด็กสาวก็โทรศัพท์เรียกให้คนขับรถมารับที่ตลาดนัดไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก มาร์คยืนอยู่เป็นเพื่อนรอจนกว่ารถที่ไร่จะมาถึง และเมื่อเธอเห็นคุณลุงขับเข้ามาจอดตรงใต้ต้นไม้ เด็กสาวก็รีบหันกลับไปบอกลาชายหนุ่ม
"พี่มาร์คคะ ตุ้ยนุ้ยต้องกลับก่อนนะคะแล้วพรุ่งนี้เจอกันใหม่"
"ได้ค่ะพรุ่งนี้เจอกันนะคะ ถึงบ้านแล้วโทรศัพท์มาหาพี่ด้วย"
"ได้ค่ะ"
เด็กสาวทำใจกล้ากระโดดเข้าไปหอมแก้มชายหนุ่มก่อนจะรีบวิ่งไปขึ้นรถด้วยความเขินอายในการกระทำของตัวเอง มาร์คมองตามตุ้ยนุ้ยไปอมยิ้มแก้มปริดูหญิงสาวขึ้นรถจนเคลื่อนที่ออกไปลับสายตา จากนั้นก็เดินกลับไปที่รถเวฟ 125 ของตัวเองแล้วขี่ไปจอดที่โรงแรม 5 ดาว
"หมดสภาพเลยไอ้มาร์ค แทนที่จะได้ขับรถหรูมารับสาวกลับต้องไปเช่ารถมอเตอร์ไซค์มาจีบสาวเสียอย่างนั้น"
เขาบิดกุญแจรถดับเครื่องก่อนจะดึงออกและถือติดมือเข้าไปในโรงแรมหรู 5 ดาว กว่าที่จะทำธุระของตัวเองเสร็จก็ปาไปเกือบ 2 ทุ่มแล้ว มือทั้งสองข้างกดโทรศัพท์เล่นไปเพลิน ๆ ในระหว่างที่รอหญิงสาวโทรมาหา ไม่นานปลายสายที่รอคอยก็โทรเข้ามาพอดี
"เรียบร้อยหมดแล้วนะคะคนสวย"
(ได้แล้วค่ะพี่มาร์ค ขอเปิดกล้องดูหน่อยสิคะอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยหรือยัง)
เด็กสาวกดเปิดวิดีโอคอลคุยกับชายหนุ่มเหมือนเช่นปกติ และเมื่อเห็นใบหน้าของเขาก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข พานไปนึกถึงการกระทำของเธอก่อนหน้านี้ที่ทำใจกล้ากระโดดหอมแก้มเขา รู้สึกว่าช่วงหลังตัวเองเก่งเกินหญิงไปมาก แต่ก็ต้องหยุดความคิดนั้นไว้เมื่อเห็นฉากหลังของชายหนุ่มที่มันดูหรูหราอย่างรู้สึกแปลก
(พี่มาร์คอยู่ที่ไหนเหรอคะ ทำไม...มันดูหรูหราจัง)
เด็กสาวเอ่ยถามด้วยความสงสัย ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกว่าตัวเองพลาดที่เปิดวิดีโอคอลคุยกับหญิงสาวในขณะที่ตัวเองอยู่ในโรงแรม 5 ดาว และในความคิดอันชาญฉลาดของเขาก็นึกขึ้นได้ว่าต้องรีบแก้ตัวก่อน
"หนูอย่าไปพูดเสียงดังนะคะ พี่นอนอยู่ที่กุฏิของหลวงพ่อ"
(แต่ว่ามันไม่ได้เหมือนที่วัดนะคะ)
"หนูไม่เคยมาไงหนูก็เลยไม่รู้ที่กุฏิของหลวงพ่อหรูหรามากเหมือนโรงแรม 5 ดาวเลยนะ"
(แล้วนี่พี่มาร์คลำบากถึงขั้นต้องไปนอนที่กุฏิของหลวงพ่อเลยเหรอคะ โธ่เอ๊ย... พี่มาร์คอุตส่าห์มาเที่ยวหาตุ้ยนุ้ยถึงที่เชียงใหม่ แต่กลับต้องไปนอนที่วัด ครั้งหน้าถ้ามาอีกเดี๋ยวตุ้ยนุ้ยหาที่พักให้นะคะ)
ชายหนุ่มถึงกับรู้สึกผิดที่ต้องโกหกเด็กสาวทั้งที่ความเป็นจริงเขานอนหลับสบายไม่ได้ลำบากอะไรด้วยซ้ำ แต่การที่ปล่อยให้เธอเข้าใจแบบนี้มันดีที่สุดแล้ว เพื่อที่ทุกอย่างจะไม่เป็นปัญหาในอนาคต
"ไม่ต้องคิดมากนะคะพี่นอนได้สบายมาก งั้นพี่ว่าหนูไปนอนพักผ่อนดีกว่าพรุ่งนี้จะได้ออกมาเจอกัน"
(ค่ะพี่มาร์คถ้างั้นฝันดีนะคะ ตุ้ยนุ้ยไปพักผ่อนก่อน)
ใบหน้าสวยเริ่มแสดงอาการงัวเงียอย่างเห็นได้ชัด ตุ้ยนุ้ยเป็นเด็กที่ไม่นอนดึกเวลา 21:00 น จะเป็นเวลาที่หญิงสาวต้องเข้านอนแล้ว ส่วนเขาถ้าเกิดจะออกไปดื่มกับเพื่อนก็จะต้องรอให้หญิงสาวเข้านอนก่อน บางครั้งกว่าจะไปถึงที่ผับของเพื่อนเวลาก็ปาไปเกือบ 22:00 น แล้ว
"ได้เลยค่ะฝันดีนะคะฝันถึงพี่ด้วยนะ"
(ได้ค่ะฝันถึงแน่นอน)
ทั้งสองคนหัวเราะคิกคักกันอย่างสนุกจากนั้นก็วางสายและแยกย้ายกันไปพักผ่อน เขาเองก็เหนื่อยมาทั้งวันแล้วจึงเผลอหลับไปในที่สุด
และเมื่อถึงอีกวันในช่วงเวลาเช้าตรู่ ตุ้ยนุ้ยก็ตื่นนอนแต่เช้ารีบแต่งตัวและวิ่งลงมาชั้นล่างเพื่อขออนุญาตคุณพ่อคุณแม่ออกไปข้างนอก
"ตุ้ยนุ้ยลูกมากินข้าวสิ"
"ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่พอดีว่าวันนี้ตุ้ยนุ้ยจะออกไปข้างนอกค่ะอาจจะกลับมาเย็น ๆ"
"จะไปไหนไปกับใคร"
เสียงคนเป็นพ่อดังขึ้นมาจากทางข้างหลัง เขาเดินมานั่งลงบนโต๊ะอาหารปรายตามองลูกสาวอย่างคาดคั้นเอาคำตอบ
"ก็ไปกับเพื่อนค่ะ กะว่าจะไปทำรายงานแล้วก็อาจจะไปเดินเล่นกันที่ห้างค่ะ"
"อย่างนั้นเหรอ แล้วหนูมีเงินหรือเปล่าล่ะ"
คนเป็นพ่อเอ่ยถามอีกครั้ง ยกกาแฟขึ้นมาจิบในระหว่างที่รออาหารเช้ามาเสิร์ฟให้ที่โต๊ะ
"ตุ้ยนุ้ยมีเงินค่ะคุณพ่อไม่ต้องให้หรอกค่ะ"
"งั้นก็รีบไปเถอะ แต่ไม่กินข้าวก่อนหรือไงแม่ทำไว้ตั้งเยอะ"
เด็กสาวได้ยินแบบนั้นก็ส่ายหน้าทันที เธอมีนัดกับพี่มาร์คในการไปกินข้าวเช้าด้วยกันเพราะฉะนั้นถ้าเธอกินไปก่อนอาจจะทำให้อิ่มและไม่สามารถกินเป็นเพื่อนชายหนุ่มได้
"ไม่เป็นไรค่ะคุณพ่อหนูยังไม่หิว งั้นหนูไปก่อนนะคะ"
"จ้ะลูกไปเถอะ"
เด็กสาวรีบวิ่งออกไปข้างนอกเดินไปเรียกลุงคนขับรถให้พาเธอออกไปส่งที่ห้างสรรพสินค้า และเมื่อเธอเดินทางมาถึงที่หมายก็เจอชายหนุ่มนั่งรออยู่ที่หน้าประตูทางเข้าอยู่แล้ว
"พี่มาร์ค"
เสียงหวานทำให้ชายหนุ่มถึงกับรีบหันไปมอง ตุ้ยนุ้ยในชุดกางเกงเอี๊ยมน่ารักเหมาะสมกับวัยของเธอ ผมรวบขึ้นเป็นหางม้ายาวสลวยน่ามองเป็นที่สุด เธอยังคงสวยที่สุดสำหรับเขาเสมอ และชุดของหญิงสาวเป็นชุดที่เขาชอบเพราะเคยพูดไปแล้วว่าไม่ชอบให้เธอแต่งตัวโป๊ ตุ้ยนุ้ยเองก็ไม่ค่อยชอบโชว์ผิวพรรณให้คนอื่นมองจึงถูกใจชายหนุ่มในการแต่งกายทุกๆ วันของเธอ
"มาแล้วเหรอคะ วันนี้หนูแต่งตัวน่ารักมากเลยรู้ไหม"
"พี่มาร์คก็แต่งตัวน่ารักเหมือนกันค่ะ แต่ห้างยังไม่เปิดเลยเราไปหาอะไรกินกันก่อนดีไหมคะ วันนี้ตุ้ยนุ้ยจะพาพี่ไปกินโจ๊กอร่อยๆ"
"อย่างนั้นเหรอ เอาสิพี่กินได้อร่อยด้วย"
ชายหนุ่มลุกขึ้นก่อนจะกุมมือหญิงสาวและพากันเดินออกไปจากห้างสรรพสินค้า ซ้อนรถมอเตอร์ไซค์ที่เขาเช่ามาพากันออกไปหาของอร่อยกินในระหว่างที่รอห้างเปิด ทั้งสองคนกินข้าวไปนั่งคุยกันไปไม่มีเบื่อ ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีก็ยังมีเรื่องราวให้คุยกันเสมอ เป็นแบบนี้ละมั้งเขาถึงชอบคุยกับหญิงสาวที่สุด
และเมื่อกินข้าวกันเสร็จเรียบร้อยก็เดินกลับมาที่ห้างและก็พอดีที่ถึงเวลาห้างเปิด ทั้งสองคนกุมมือกันพาเดินเข้าไปและกิจกรรมอันดับแรกที่ทั้งสองคนจะทำก็คือชวนกันดูหนัง
"ชอบดูเรื่องไหนคะ"
"ตุ้ยนุ้ยตามใจพี่มาร์คเลยค่ะ ให้พี่เป็นคนเลือกนะคะ"
"งั้นเราดูหนังแอ็คชั่นดีไหม"
"หนูดูได้ทุกอย่างค่ะพี่มาร์คไปซื้อตั๋วเลย เดี๋ยวตุ้ยนุ้ยจะเป็นคนซื้อป๊อปคอร์นกับน้ำเอง ช่วยกันจ่ายนะคะตุ้ยนุ้ยไม่อยากเอาเปรียบพี่มาร์ค"
เด็กสาวเอ่ยออกมาด้วยความใสซื่อ และเขาเองเกิดมายังไม่เคยเจอผู้หญิงที่น่ารักและไม่คิดเอาเปรียบคนรักเหมือนอย่างเช่นเธอเลย ยิ่งนานวันเขายิ่งหลงเธอจนแทบจะโงหัวไม่ขึ้น เหมือนตกอยู่ในวังวนเขาวงกตที่ไม่สามารถหาทางออกเจอได้ สงสัยเขาคงไปไหนไม่รอดจากผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว และไม่ว่าอุปสรรคในการคบหากันจะเป็นอย่างไร เขาจะพยายามสู้อย่างถึงที่สุดเพื่อให้ได้เธอมาอยู่เคียงข้างและใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า
"พี่ขอเลี้ยงตุ้ยนุ้ยได้ไหมคะ"
ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมกับยื่นเงินไปให้หญิงสาวตรงหน้า เขาเองไม่อยากให้เธอต้องมาหารเงินค่าใช้จ่ายในทุกอย่าง ถึงรู้ดีว่าเธออยากจะช่วยเหลือแต่เขาเองก็อยากดูแลเธอเช่นกัน
"แต่ว่า..."
"ตุ้ยนุ้ยยังเรียนอยู่เลยนะคะ แต่ว่าพี่ทำงานแล้วฝึกงานก็ได้เงินเดือนเหมือนกันนะรู้หรือเปล่าเพราะฉะนั้นให้พี่จ่ายนะ"
"งั้นก็ได้ค่ะ แต่ว่าพี่มาร์คไม่ต้องใช้เงินเยอะนะคะ ตุ้ยนุ้ยไม่อยากให้พี่ต้องมาสิ้นเปลือง"
"ได้เลยครับคนสวย ตามใจหนูอยู่แล้วค่ะ"
ชายหนุ่มบีบแก้มหญิงสาวเล่นอย่างหยอกล้อ ตุ้ยนุ้ยเบือนหน้าหนีด้วยความเขินอาย ก่อนจะดันตัวเขาให้รีบไปซื้อตั๋วหนัง
"พี่ไปซื้อตั๋วหนังเลยค่ะ ตุ้ยนุ้ยจะไปซื้อเครื่องดื่มกับป๊อปคอร์น"
"OK ได้เลยค่ะ"
