บทที่ 42 เกมรักแลกใจ บทที่ 3

"ถึงวันนั้น ผมจะไปเช่าหอพักอยู่เอง"

วนัสยืนกราน แม้เสียงเบาลงแต่สีหน้าก็ยังดูเครียด พรรณีพยายามทำอารมณ์เย็นและเอ่ยว่า

"ถ้าลูกยังดื้อดึงแบบนี้ เราก็คงไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก แม่เพียงแต่หวัง สักวันลูกคงเข้าใจแม่มากกว่านี้"

แม่ยกมือขึ้นลูบผมของลูกชายอีกครั้ง

"ฝันดีนะลูก"

แม่เดินออกไปจากห้อง วนัสมอง...